पुरुषोत्तम लक्ष्मण देशपांडे

घुंघुंर आणि मध्यरात्री…..जेव्हा तारका खेळून दमल्या नव्हत्या एकच सारेमय दूरवर भुंकत होतानाक्यावरच्या पोलीस डुलक्या घेत होतात्या वेळी तुझे घुंघुंर ऎकू आले.अधांराच्या दालनातूनतुझ्या घुंघूंराच्या नादाने रातकिडे दचकले…पण मी नाही दचकलो…मी काय रातकिडा आहे? _ पु. ल. देशपांडे

हल्ली हल्ली पुर्वीसारखे माझाचेहरा टवटवीत दाखवणारेआरसे मिळेनासे झाले आहेत. _ पु. ल. देशपांडे

थ्यंक्यु निळ्या तळ्याच्या काठावरचा बगळाएका अपुर-या चित्राला मदत करायला, काळ्या ढगाच्या दिशेने उडाला…मी त्या बगळ्याल्या ‘थ्यंक्यु’ म्हणालो. _ पु. ल. देशपांडे

सुटका बहात्तर कादबं-या लिहिणारीमाझी थोर साहित्यिक आत्या दम्यानेपंच्याहत्तराव्या वर्षी वारलीतेव्हा ‘सुटली’ म्हणायच्याऎवजी तुम्ही ‘सुटलो’ म्हणालात…

वटसावित्री : १ ‘वटेश्वरा, पुढल्या जन्मोजन्मी मला‘ह्यां’ च्या समोरच्या बि-हाडातल्या बाईच्या जन्माला घाल….’ वटसावित्री : २ ‘वटेश्वरा, हेआज तुझ्या बुध्यांला गुंडळलेलंसुत उद्या पहाटे मीउलंटं फिरवून घरी परत नेणार आहे.तेव्हा आजचं सुत हे एक नुसतचंबंडल आहे हे ध्यानात ठेव.’

चला जाऊ द्या पुढे काफिलाअजुनी नाही मार्ग संपला इथेच टाका तंबू… जाताजाता जरा विसावाएक रात्र थांबूइथेच टाका तंबू… थोडी हिरवळ थोडे पाणीमस्त त्यात ही रात चांदणीउतरा ओझी विसरा थकवासुखास पळभर चुंबूइथेच टाका तंबू… अंग शहारे जशी खंजिरीचांदहि हलला हलल्या खजुरीहलल्या तारा हलला वारानृत्य लागले रंगूइथेच टाका तंबू… निवल्या वाळूवरी सावलीमदमस्तानी नाचु लागलीलयीत डुलती थकली शरीरेंनयन… Continue reading चला जाऊ द्या पुढे काफिला