थ्यंक्यु निळ्या तळ्याच्या काठावरचा बगळाएका अपुर-या चित्राला मदत करायला, काळ्या ढगाच्या दिशेने उडाला…मी त्या बगळ्याल्या ‘थ्यंक्यु’ म्हणालो. _ पु. ल. देशपांडे

सुटका बहात्तर कादबं-या लिहिणारीमाझी थोर साहित्यिक आत्या दम्यानेपंच्याहत्तराव्या वर्षी वारलीतेव्हा ‘सुटली’ म्हणायच्याऎवजी तुम्ही ‘सुटलो’ म्हणालात… _ पु. ल. देशपांडे [By Pu La Deshpande] Pu La Deshpande – Purushottam Laxman Deshpande.(Born: 8 November 1919, Died: 12 June 2000)

वटसावित्री : १ ‘वटेश्वरा, पुढल्या जन्मोजन्मी मला‘ह्यां’ च्या समोरच्या बि-हाडातल्या बाईच्या जन्माला घाल….’ वटसावित्री : २ ‘वटेश्वरा, हेआज तुझ्या बुध्यांला गुंडळलेलंसुत उद्या पहाटे मीउलंटं फिरवून घरी परत नेणार आहे.तेव्हा आजचं सुत हे एक नुसतचंबंडल आहे हे ध्यानात ठेव.’

चला जाऊ द्या पुढे काफिलाअजुनी नाही मार्ग संपला इथेच टाका तंबू… जाताजाता जरा विसावाएक रात्र थांबूइथेच टाका तंबू… थोडी हिरवळ थोडे पाणीमस्त त्यात ही रात चांदणीउतरा ओझी विसरा थकवासुखास पळभर चुंबूइथेच टाका तंबू… अंग शहारे जशी खंजिरीचांदहि हलला हलल्या खजुरीहलल्या तारा हलला वारानृत्य लागले रंगूइथेच टाका तंबू… निवल्या वाळूवरी सावलीमदमस्तानी नाचु लागलीलयीत डुलती थकली शरीरेंनयन…

इवल्याइवल्याशाटिकल्याटिकल्यांचेंदेवाचे घर बाई, उंचावरीऐक मजा तर ऐक खरी निळीनिळी वाटनिळेनिळे घाटनिळ्यानिळ्या पाण्याचेझुळुझुळु पाटनिळ्यानिळ्या डोंगरांतनिळीनिळी दरी चांदीच्या झाडांनासोन्याची पानेंसोनेरी मैनेचेंसोनेरी गाणेंसोन्याची केळींसोन्याचा पेरूसोनेरी आंब्यालासोन्याची कैरी देवाच्या घरातगुलाबाची लादीमऊमऊ ढगांचीअंथरली गादीचांदण्याची हंडीचांदण्याची भांडीचांदोबाचा दिवा मोठालावला वरी